Berichten

Médiation en divorces, séparation en douceur

Le divorce coûte cher aux avocats

En cas de divorce, vous pouvez immédiatement faire appel à un avocat. Ensuite, l’avocat soumet le divorce au tribunal. Le tribunal vous dirigera ensuite vers un médiateur. Alors vous avez déjà perdu 4000 euros par personne!

Le divorce par les avocats crée du stress

Si vous divulguez par un avocat, l’atmosphère entre vous et les enfants s’aggravera. Chaque avocat vous indiquera ce à quoi vous avez droit. Donc un combat de coq. Ce n’est pas bon pour vous et votre ex et certainement pas pour vos enfants mineurs.

Le divorce par la médiation est avantageux

Si vous optez pour la médiation, vous êtes beaucoup moins cher. Vous avez raison en tant que médiateur, à cause du seul projet de loi sur la réunion de divorce.

Le divorce par la médiation, tout est possible!

Avec la médiation, vous pouvez déterminer avec le médiateur comment vous souhaitez divorcer. Dans le cas de la communauté de biens, ce n’est pas si compliqué non plus. 50% des avantages et 50% des coûts. Par exemple, si vous voulez tous les deux la même voiture, vous pouvez également le faire pour de l’argent et le distribuer. Après tout, une voiture peut être achetée ailleurs. Soyez pratique et coupez les extrémités et continuez votre vie.

Divorce avec médiation, pas de stress pour vous et les enfants

Le divorce est un drame en particulier pour les enfants. Après tout, un enfant ne veut pas choisir son père ou sa mère. Un enfant aime les deux parents sans condition. Souvent, avec la médiation, nous voyons que les choses restent ensemble. Si les parents se disputent pendant le divorce et que les enfants vivent avec leur mère, le père peut perdre. Parce que chaque jour, une goutte de poison sur le père et il est le plus grand escroc qui existe. Cela ne peut pas être l’intention! C’est pourquoi la médiation règle le divorce.

Le divorce dans le bon sens

Vous avez échoué, vous avez une famille et puis un divorce tombe en morceaux. Mais dans une vie, tout le monde peut échouer à la fois en privé et pour les affaires. Surtout en privé, il est beaucoup plus sensible et vulnérable. Par conséquent, prenez une perte si nécessaire et arrangez les choses ensemble, ne vous battez pas pour le casier de grand-mère, ne vendez pas le casier ou ne le donnez pas à votre ex. Si vous en êtes capable, votre divorce sera un succès et vous pourrez continuer votre vie en toute confiance. Vos enfants seront également reconnaissants de ne pas les laisser endommagés.

 

 

 

 

QM register mediators, het beste voor de klant en mediator

QM registermediators  zekerheid voor alles!

QM register mediators zijn zorgvuldig, zakelijk, snel, sociaal en emotioneel betrokken.

U bent op zoek naar een betrouwbare QM register mediator. Kies dan voor een QM register mediator. Elke Quickmediator krijgt zijn/haar QM register certificaat na de geslaagde theorie en praktijk opleiding voor mediator. Ook komt elke Quickmediator in het QM register voor mediators. Daarin houden wij de status bij van het niveau van de QM register mediator. Essentieel voor u als klant is dat u van uw mediator op aan kunt, de mediator moet ervaring hebben en weten waarover het gaat. Het conflict moet tenslotte tot een goed einde gebracht worden.

Mediator - Quick Mediator

Een zakelijk geschil, een privé probleem, problemen tussen twee bedrijven, een geschil tussen werknemer, werkgever of een echtscheiding. Voor iedereen, man, vrouw en/of bedrijf is een conflict kostbaar, tijdrovend en vaak heel erg emotioneel. Wat is er mooier dan deze conflicten samen met een mediator oplossen of een echtscheiding met mediation zo goed regelen, dat de toekomst er weer positief uitziet of een samenwerking voortgezet kan worden. Dat kan de Quick mediator samen met u bereiken.

Elk conflict moet zo snel mogelijk worden opgelost, want negatieve energie is fataal voor uw zaak en/of uw privé situatie. De Quickmediator kan alles oplossen en snel!

Een erkende Quick mediator is niet alleen een duurzame maar ook voordelige oplossing. Elke Quick mediator is een ervaren mediator en weet alles van mediation. Tijdens het eerste gratis gesprek kunt u dat ook ervaren.

Bij een echtscheiding bijvoorbeeld komt na het huwelijk er een periode dat u, uw ex partner en de kinderen de echtscheiding moeten verwerken en een plaats geven. Als u de financiën die een echtscheiding met zich meebrengt en de omgangsregeling/ CO- ouderschap goed regelt, dan zult u merken dat er een last van uw schouders valt.

Bij een zakelijk conflict kunt u met mediation , weer in 99% van de gevallen gewoon weer zaken doen met elkaar. De Quick mediator snapt het en brengt partijen weer bij elkaar door mediation.

Wat is er erger dan achteraf te moeten constateren dat de afspraken, over wie er in de woning mag blijven of hoe vaak uw partner de kinderen kan zien, niet werken.

Een extra probleem dat zich kan voordoen is dat een woning moet worden verkocht, maar dat deze alleen met verlies kan worden verkocht. Heeft u daar al over nagedacht? Nee? Wij wel. Samen met de mediator de zaken oplossen.

Ons motto is dat u zich geen zorgen meer hoeft te maken. Wij zorgen ervoor dat u geholpen wordt bij het oplossen van al uw problemen. Voor ieder probleem is er een passende oplossing d.m.v. onze mediation tactieken.  De Quickmediators zijn o.a. ervaren juristen die voorheen een echtscheidingspraktijk hebben gehad op een advocatenkantoor en/of ervaren zakenmensen met een tas vol met praktijkervaring. Zij kiezen ervoor om u te helpen. Geen commerciële maar een sociale en menselijke mediators.

Als u bijvoorbeeld een echtscheiding door advocaten laat regelen dan weet u dat de echtscheiding u beiden vaak veel geld zal gaan kosten. Bovendien is een advocaat vaak niet bij uw situatie betrokkenen is hij/zij partijdig. Welke advocaat komt ‘s avonds na acht uur, als de kinderen op bed liggen, bij u langs om de echtscheiding te regelen? Onze mediators komen wanneer het u uitkomt.

Indien u uw zakelijke geschil laat behandelen door een advocaat, dan is een voorschotnota van € 3000,- ex btw geen uitzondering, maar schering en inslag. Bovendien is er vaak het risico dat u ook nog eens de zaak zal verliezen of, indien u de zaak wint, er geen enkel verhaal is bij de tegenpartij.  Voorkom dit en huur de Quickmediator in. Lage kosten, hoog resultaat! Quick mediator de beste partij in mediation! QM-geregistreerd®

Mediator, Quick Mediator

Fixed fee plan

Wij werken met een mediation stappenplan en tegen een simpel tarief € 250,- als startfee. Vaak kunnen wij de zaak in ongeveer 10 uur oplossen tegen een tarief van € 75,- per uur ex btw.

Uw naam

Uw email

Uw plaats

Uw gsm

Uw tel

Uw bericht

De titel Mediator blijft een vrije titel, dus een vrij beroep

Start nu voor u zelf als zelfstandig erkend mediator onder QM-register

IMG_20151009_142655

Quickmediator heeft een eigen erkend mediator register. Het QM-register, zodra u bij ons de opleiding tot mediator heeft afgerond en de eerste klanten met succes heeft geholpen, dan komt u als mediator in het QM-register voor mediators.

Quickmediator door heel Nederland

Wij groeien als organisatie nog steeds, de behoeft aan mediation is met de dag groter. De rechtbanken zitten overvol en de conflicten zijn zeer goed met mediation af te handelen. Ook in Elsevier stond onlangs een redactioneel stuk, dat uit onderzoek blijkt, franchise is sneller, voordeliger en winstgevender om als zelfstandige te starten.

De overheid maakt ook een register voor mediators, maar dan voor € 250,- per uur!

https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2016/07/13/wettelijk-beschermde-titel-voor-mediators

Quickmediator blijft € 75,- per uur rekenen. Een goede mediator is niet afhankelijk van het uurgeld, maar vooral van ervaring, een ervaren mediator kan zaken tot een goed einde maken. Elke Quickmediator heeft reeds vele uren ervaring alvorens zij in het QM-register komen te staan.

Overheidsbemoeienis te kostbaar en loopt altijd uit op een fiasco

Je zag het in de makelaardij, de titel is jaren lang beschermd geweest, niemand mocht makelaar worden alvorens men eerst 2 dikken theorie boeken uit het hoofd leerde, alwaar men in de praktijk niets aan had. Praktijk ervaring daar gaat het om in de makelaardij en ook zo in mediation. Het is immers mensen werk, een advocaat moet een studie volgen om de vele wetten te kennen en weet uiteindelijk door ervaring hoe daar mee om te gaan.

Mediation het traject voor de rechtbank

U kunt denken ik ga nu naar de rechtbank met bijvoorbeeld een echtscheiding. Maar indien u getrouwd bent in gemeenschap van goederen, dan maakt het ook niets uit. De lusten en de lasten zijn 50/50 dus waarom strijden in de rechtbank? U kunt een mediator bellen indien u niet meer met uw ex on speaking terms bent, maar u kunt er ook een mediator bij halen en een mediation sessie doen. Vaak gaat het om niets. laat alles los, verkoop wat u beiden hebben wil en verdeel het geld.

Altijd gedroomd van een eigen zaak?

Dan is het nu uw kans om een eigen zaak te starten als mediator. Quickmediator verzorgt opleiding en training, tevens marketing en een volle agenda. Bent u commercieel en leergierig?

Vraag dan nu het franchise pakket aan via info@quickmediator.nl 

 

 

 

Echtscheiding in 2016? Denk aan de kinderen, doe het samen, het is al ingrijpend genoeg!

Echtscheiding in 2016? Denk aan de kinderen, doe het samen, het is al ingrijpend genoeg!

2016 is het jaar van de mediation.

Samen scheiden is het beste wat u kunt doen, indien u toch wil gaan scheiden.

Beter is een goed huwelijk, maar als het niet gaat, dan is het ook slecht voor u zelf en uw kinderen.

Kinderen kunnen tot heel lang last hebben van een echtscheiding van de ouders. Ze krijgen last van verlatingsangst, faalangst en kunnen angstig zijn voor van alles. Zeker als er een vechtscheiding volgt.

Mediation via Quickmediator zorgt voor rust op alle fronten!

Meer weten? info@quickmediator.nl

Na ouderschapsplan nu ook mediation verplicht

Na ouderschapsplan nu ook mediation verplicht

De Kinderombudsman heeft een inventarisatie gemaakt van de huidige Nederlandse praktijk rond scheiden. Na het reeds eerder verplichte ouderschapsplan pleit de Kinderombudsman, op basis van het gehoorde, voor verplichte mediation en verplichte scheidingseducatie voor alle scheidende ouders. 

Vroeger signaleren en eerder ingrijpen

Na inventarisatie zijn er wel verbeterpunten te bedenken rondom het scheiden in Nederland. De deskundigen die de Kinderombudsman heeft gesproken zijn het erover eens dat vroeger signaleren, eerder ingrijpen en de regie op één plek houden, de sleutelbegrippen zijn. Ook pleit hij voor een regierol voor de rechter en voor het sneller inschakelen van een bijzondere curator of kindercoach.

Uit onderzoek is gebleken dat het niet de scheiding op zich is die schadelijk is voor kinderen, maar wel een voortdurende strijd, waarbij ouders elkaar beschuldigen, beschimpen en bevechten. Hun kinderen kampen met angst, verdriet, loyaliteitsconflicten en een groot schuldgevoel.

Verplicht melden bij scheidingsmediator

Ouders die willen scheiden melden zich straks verplicht bij een scheidingsmediator of een overlegscheidingscoach. Zij krijgen daar voorlichting over wat een scheiding voor kinderen betekent. Als na één sessie blijkt dat deze ouders samen al tot afspraken zijn gekomen kunnen zij direct (via een gezamenlijke advocaat) een verzoekschrift tot scheiding indienen bij de rechter. Als er na drie sessies nog geen uitzicht is op afspraken, en ouders zich zonder ouderschapsplan bij de rechter melden, neemt de rechter de regie. Hij zet ouders onder druk om alsnog tot afspraken te komen en stelt een bijzondere curator aan.

lees verder op de bron: http://www.singlessite.nl/na-ouderschapsplan-nu-ook-mediation-verplicht/

Arbeidsmediation steeds vaker ingezet door werkgever

Arbeidsmediation steeds vaker ingezet door werkgevers

Het doel van mediation is helder: samen werken aan een oplossing

In iedere organisatie komen ze wel eens voor; conflicten op de werkvloer. Een arbeidsconflict kan gaan tussen werknemer en werkgever of tussen werknemers onderling.

Wat de oorzaak ook is, het is nadelig voor de werksfeer en productiviteit. Daarom dient een conflict zo snel mogelijk, en in een vroeg stadium, opgelost te worden. Veel werkgevers kiezen tegenwoordig voor arbeidsmediation.

Oplossing
Het voordeel van het inzetten van arbeidsmediation is dat de betrokken partijen onderling, onder begeleiding van een mediator, tot een oplossing komen. Dit heeft als grote voordeel dat lange juridische procedures voorkomen kunnen worden. De mediator bemiddelt als een neutrale en onafhankelijke partij tijdens de gesprekken. Zo ontstaat er ruimte voor een oplossing van het conflict.

Mediation in opkomst
René Meijer, oprichter van Mediator-zoeken.nl: “Steeds meer mensen maken gebruik van mediation. In het begin zagen we al een toename bij echtscheidingen, maar het afgelopen jaar zien we ook een enorme stijging in het aantal aanvragen voor arbeidsmediation. Eigenlijk heel logisch want mediation heeft veel voordelen ten opzichte van een juridische procedure. Mediation is een uitstekend middel om conflicten te verhelpen en om tot acceptabele afspraken te komen voor de betrokken partijen.”

De rol van de mediator
Wanneer er een arbeidsconflict is staan de betrokken partijen lijnrecht tegenover elkaar. Vaak is het zo dat de partijen niet meer naar elkaar kunnen en willen luisteren omdat ze overtuigd zijn van hun eigen verhaal. Hierin speelt de mediator een belangrijke rol. De mediator luistert de verhalen van beide partijen aan en begeleidt vervolgens het gesprek. De mediator zorgt tijdens de sessies dat er meer wederzijds begrip ontstaat. Wanneer dit punt is bereikt kan het gewerkt worden naar een oplossing waar beide partijen zich in kunnen vinden.

Samen werken aan een oplossing
Het doel van mediation is helder: samen werken aan een oplossing waar beide partijen zich in kunnen vinden. Het uiteindelijke resultaat en afspraken worden beschreven in een overeenkomst. Zo kunnen beide partijen hierop terugvallen wanneer er een zelfde soort conflict ontstaat. Mocht de uitkomst zijn dat het voor zowel werknemer als werkgever  beter is om uit elkaar te gaan, dan wordt dit beschreven in een vaststellingsovereenkomst. Hierin worden alle afspraken beschreven en vastgelegd.

http://www.briskmagazine.nl/nieuws/3775/arbeidsmediation-steeds-vaker-ingezet-door-werkgevers.html

Begin eigen bedrijf: word franchiser! Profiteer van ons bewezen succes!

Begin eigen bedrijf: word franchiser! Profiteer van ons bewezen succes!

Franchise: een uitgelezen kans naar uw succes!

Voorpagina Elsevier 10 oktober 2015

IMG_20151009_142655

 

kernpunten van het onderzoek van Elsevier:

1. kwestie van bestaande succes kopieren

2. teamwork

3. ondersteuning op alle vlakken van ondernemerschap

4. vliegende start

5. lift mee op gouden formule

6. ook een franchisenemer kan de Quote 500 halen, zie verhaal Elsevier, franchisenemer Hans Geveling

7. meer tijd voor de klanten

8. economie trekt sneller aan dan verwacht, nu de tijd om in te stappen als franchisenemer

9. franchisen is een laagdrempelige manier van ondernemen

10. lage investering

11. minder risico

12. je staat er nooit alleen voor!

13. sparren met collega-franchisers en team hoofdkantoor

14. franchiser hoeft zich niet bezig te houden met automatisering, inkoop en marketing

15. franchisenemers presteren beter dan dienstverband

16. franchise is laagdrempelig, maar vraagt wel degelijk creatief en slim ondernemerschap

17. franchisegever heeft zorgplicht

18. kies een formule die bij je past, zie jezelf het werk als mediator doen?

19. wanneer start u?

20. vraag nu de franchisebrochure aan info@quickmediator.nl

Werving en selectie franchisenemers Nederland:

Quickmediator Nederland

Franchisegever Nederland

Wilbert J. Klaver

Franchisegever

Ampérestraat 11 b

1817 DE Alkmaar

085-130 3910

06-206 93 117

nederland@quickmediator.nl

 

 

 

Mediation is beter dan even snel op de gang in de rechtbank schikken!

Mediation is beter en goedkoper! En beter dan even snel op de gang in de rechtbank schikken!

mediation schikking uitspraak

 

Deze tekening geeft heel mooi aan, welke weg u in kunt slaan met uw conflict.

Deze hangt in de rechtbank van Haarlem.

 

 

 

 

 

 

“Bezint, eer u begint!”

U kunt  gaan procederen, advocaten betalen en dan komt u in de rechtszaal. De rechter stelt voor om even te schorsen voor 15 minuten. Uw advocaat en de advocaat van de tegenpartij stemmen beide in.

Wat gaat er gebeuren, denkt u nu?

In 15 minuten moeten u kijken of u er samen uit kunt komen! 15 minuten?! Waar zijn de advocaten dan voor nodig geweest denkt u dan? We moeten de zaak nu even op de gang in 15 minuten beslissen???

Ja, dat gaat u overkomen. Wees wijs, kies voor mediation, dan kunt u samen het conflict oplossen. Onze Quickmediators zijn hiervoor opgeleid. elk conflict is met mediation op te lossen!

 

NIEUWE WET, voor mediators was al bezopen, daarom is deze ook ingetrokken!

NIEUWE WET. Ingeschreven voor 1-1-2016? 

Veel mensen overwegen van alles en maken geen haast in het leven. Er was toch wel een mooie kans, om wel haast te maken. Een wetswijziging was er op komst. Indien je ingeschreven was voor 1-1-2016 kwam je gelijk in het register. Zo was het, de wet is alleen ingetrokken!

http://www.ondernemersplein.nl/wetswijziging/wettelijke-regeling-mediation/

https://www.eerstekamer.nl/wetsvoorstel/33722_initiatiefvoorstel_van_der

Veel belangrijker is marketing, omzet, cashflow en nieuwe klanten! Dat is wat Quickmediator als franchise voor u kan betekenen!

Dus wacht niet langer! 

Vraag nu het informatie pakket aan! info@quickmediator.nl

https://quickmediator.nl/franchise/

De ‘vechtscheiding’ de oorzaak, de gevolgen en het voorkomen!

Op woensdagavond 11-09-2013 kon men een vervolg zien op een eerdere uitzending over ‘vechtscheiding’ in het programma ‘Debat op 2’.

Het geschetste beeld

Duidelijk werd er een beeld geschetst wat BJZ en Raad voor de Kinderbescherming graag willen neerzetten: vechtscheidingen is de schuld van ouders en BJZ en rechters doen er alles aan om ‘in het belang van het kind’ te handelen. Om dat beeld te onderstrepen werden zowel de ex-kinderrechter nu Eerste Kamerlid voor de SP) mw. mr. Quik-Schuit als de ex-voorzitter (nu vice-voorzitter)  van Jeugdzorg Nederland, dhr. Jan Dirk Sprokkenreef in beeld gebracht. Beiden stelden in feite dat een van de ouders zijn kind maar moest ‘vergeten’ en beseffen dat die als ouder niet meer mee zou tellen, zijn kinderen niet te zien krijgt enz.  enz.. Dit zou die ouder moeten doen ‘in het belang van de kinderen’. Dat dit gewoonweg onmenselijk zwaar is en zelfs een dier het niet zou accepteren (probeer maar eens een leeuw zijn of haar jongen af te nemen!)  daar werd volledig overheen gewalst. Ook dient een kind juist te weten dat BEIDE ouders van hem/haar houden en als een ouder afhaakt krijgt vooral een jong kind een geheel negatief beeld over die afwezige ouder.

Ouders kwamen nauwelijks aan het woord en zeker niet de ouders die de rol van BJZ bij het ontstaan van vechtscheidingen wilden illustreren.

Het begin van een ‘vechtscheiding’

U heeft een relatie, werkt aan uw toekomst en u begint aan een gezin met kinderen. De zorg voor de kinderen + werk valt zwaar en een van uw beiden gaat minder werken om de kinderen meer zorg te kunnen geven.

Helaas treden er problemen op. Een van u, meestal de vrouw, begint een echtscheiding. Op advies van het Bureau voor Rechtshulp (let wel: dit stond in een folder van BvRh Midden-Limburg in de jaren 90!) neemt moeder haar kinderen mee, vertrekt en zoekt een advocaat. De vrouw vlucht (soms) met kinderen naar een onbekend en soms door de overheid gesubsidieerd verblijf. Na een week of 4 komt de eerste rechtszitting.

De Rechter

De zitting gaat meestal over ‘voorlopige voorzieningen’ met de ‘voorlopige’ toewijzing van de kinderen.  De kinderen worden in 94 % van de zaken toegewezen aan de moeder, ‘omdat moeder de meeste zorg heeft gegeven’.  Deze bewering wordt zonder enig onderzoek gedaan, de bewering van de (advocaat van)  moeder is gewoonweg genoeg. De (vaak ex-zorg) vader wordt afgescheept met een omgang van 1 weekend per 3 weken of minder, tevens presteren rechters en Raad het om de vader zwart af te schilderen door te stellen: ‘vader is het niet eens met de zorg door moeder’ of iets dergelijks vader-vernederends. Het argument voor een zeer karige omgangsregeling met vader is meestal ‘omdat de kinderen nu zo ver weg wonen’.  Het feit dat moeder de kinderen heeft weggerukt uit de vertrouwde omgeving en weg van school, vrienden enz enz.   wordt gewoonweg overheen gewalst. Protesteert vader hier tegen dan komt er soms een ‘onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming’ en enige maanden later nog een rechtszitting.

Rechtszitting 2

Het raadsrapport is meestal een bevestiging van al hetgeen (de advocaat van)  moeder heeft ingebracht. Dit zonder enige waarheidsvinding. Als de kinderen weggerukt zijn uit hun vertrouwde omgeving, dan wordt dit door de Raad goed gepraat met ‘de kinderen zijn nu gewend aan hun nieuwe omgeving en hebben hun rust gevonden.  Het is niet in het belang van de kinderen om verandering te brengen in de hervonden veiligheid.’ De kinderen komen écht niet meer terug naar de omgeving van vader waar ze weg gehaald zijn. Vader krijgt vaak een nog mindere omgang met zijn kinderen dan dat ene weekend per 3 weken, ‘omdat ouders in felle strijd verwikkeld zijn’ stelt de Raad dan.  Ook wordt meestal in een adem geadviseerd om moeder het alleenhoofdig gezag te geven ‘omdat ouders niet op een lijn zitten’ en ‘omwille van het feit dat ouders zo ver uit elkaar wonen’ en andere verzonnen argumenten om kinderen te ontvaderen.

De rechtszittingen voorbij….

Dan gaat het er nog voor ouders om de door de Raad en Rechter vastgestelde omgangsregeling na te komen. Op deze uitvoering is geen enkel toezicht. Binnen één jaar tijd komt er dan ook een einde aan het contact met hun vader: ca. 30.000 kinderen zijn jaarlijks betrokken bij scheidingen, 12.000 van hen zien na 1 jaar hun vader geheel niet meer. (getallen: CBS)

Terug naar de rechter

Vaders die het er niet mee eens zijn dat hun kind in feite als wapen gebruikt wordt gaan soms opnieuw naar rechters om hun omgangsrecht te handhaven. De rechter constateert: ‘er is strijd tussen de ouders’  en adviseert daarom een Onder Toezicht Stelling (OTS). BJZ wordt ingeschakeld en er komt een ‘gezinsvoogd’. Ook ziet men vaak dat indien moeder de omgangsregeling keer op keer neerlegt en daarmee rechterlijke beslissingen naast haar neerlegt, dat dit niet bestraft wordt maar gewoonweg beloond met de standaardzin: ‘omgang tussen vader en kinderen roept spanningen op bij het gezin van moeder en is hierdoor dan ook niet in het belang van de kinderen’…  Zo wordt ook weigering van een ex-partner om tot een ‘ouderschapsplan’ te komen, beloond met ‘einde alle omgang vader-kinderen + het ‘alleenhoofdig ouderlijk gezag’… een kwestie van volhouden dus voor kwaadwillende moeders.

BJZ

          

 

De gezinsvoogd, aangesteld in verband met de omgangsperikelen en om de omgang vader-kind te waarborgen, gaat aan het werk.  U wordt gevraagd om een formulier te ondertekenen (meestal laat men u een handtekening zetten op een blanco papier en men voegt die handtekening toe aan allerlei brieven) om informatie op te vragen bij medici, school, consultatiebureau en overal waar u maar een dossier kan hebben. Er komt, officieel binnen 6 weken,  een ‘Plan van Aanpak’ waarbij u allerlei zorgen vindt die niemand ooit gezien heeft en vooral het gegeven dat de kinderen ‘klem zitten’ en de omgang met vader ‘begeleid’ moet worden. De OTS blijkt alleen vader te betreffen en niet de kinderen of moeder. De ‘omgang’ met vader wordt terug gebracht tot 1 uur per  3 weken (of minder), onder stringent toezicht….Vader wordt tot wanhoop gedreven met zijn eigen kinderen als wapen. Van enig contact tussen verdere familie van vaders kant is al helemaal geen sprake.

Het kan nog erger, ook kan een uit huis plaatsing volgen wegens de ‘strijd der ouders’ en het gevolg dat beide ouders 1 uur per maand en soms zelfs 1 uur per 3 maanden te zien krijgen omwille van de ‘hechting aan het pleeggezin’.

Tot zo ver dit, veelvuldig voorkomend, praktijkvoorbeeld.

Wat er mis ging

Vele vragen zullen opkomen.  Hierbij ook een paar antwoorden en suggesties om zaken beter te regelen.

– Waarom wordt er totaal niet uitgegaan van het eenvoudige gegeven en ‘belang van het kind’, dat een kind gewoonweg TWEE OUDERS heeft en het kind absoluut niet wil scheiden van zijn ouders?

–  Waarom werden beide ouders ongelijk behandeld? Wat de moeder zegt is in de regel waar, zelfs bij klachtencommissies van de RvdK wordt gesteld: ‘moeder heeft de meest relevante informatie over het kind, daarom hebben wij moeder gevraagd’ en moeders liegen dan ook nooit… Wat vaders zeggen doet er niet toe, en waag het zeker niet om als vader iets negatiefs over moeder te zeggen! (En zélf doet de RvdK NIET aan ‘waarheidsvinding’!)

– Waarom doen rechters geheel niet aan waarheidsvinding?

– Zien rechters niet dat door toewijzing van kinderen aan één ouder, dat die ouder het kind gewoonweg als wapen tegen de andere ouder kan gaan gebruiken en gaan marchanderen met het contact vader-kind alsof het kind bij de ‘boedelscheiding’ hoort!

– Lezen rechters geen wetenschappelijke literatuur? Ik doel hier op de vele onderzoeken die uitwijzen dat kinderen die bij vaders opgroeien het juist BETER vergaat: minder ‘ziekten’ als ADHD (een volledig verzonnen ziekte, zie hier een artikel over Leon Eisenberg, de bedenker van ADHD: hij bekende dat het een volledig verzinsel was!), minder armoede bij vaders en uiteindelijk ook betere schoolopleiding.

Toen die onderzoeken in de media kwamen werden die afgedaan met ‘ja, dat komt omdat die vaders die wel willen zorgen het extra goed willen doen’ en ‘dat er maar weinig vaders zijn die willen zorgen’, alsof die ca. 10.000 vaders die er jaarlijks bijkomen die hun kinderen geheel niet meer te zien krijgen NIET WILLEN zorgen….

Wetgeving

Het is, ondanks de inzet van vele stichtingen en verenigingen als ‘St. Dwaze vaders’, ‘St. Vaders voor Vaders’, ‘St. Kind en omgang’, ‘SOS-papa’, ‘St. Minderjarigen Noord-Nederland’, ‘St. KOG’  en vele anderen nimmer gelukt de wetgever regels te laten maken waarbij het contact van een kind met beide ouders gegarandeerd bleef. Ik heb een voorstel, waarbij enige al jaren gangbare uitgangspunten omgedraaid worden: in plaats van één ouder te belonen voor het dwarsbomen van omgangsregelingen tussen kind en ouder (hetgeen al jaren gebeurt: de beloning is ‘ontzetting gezag van andere ouder’, ‘einde omgangsregeling met vader’, moeder kan haar eigen gang gaan + de alimentatie blijft binnen komen….), de ouder die een dergelijk gedrag vertoont bestraffen door ultiem voor deze ouder het gezag te ontnemen!

Uitgaande van het gegeven dat ieder kind TWEE ouders heeft en beide ouders gewoonweg, in het belang van hun kind(eren)  moeten zorgen en de zorg ook inkomen betreft, zou het redelijk zijn om alle taken te verdelen: de ‘geld zorg’ en de ‘dagelijkse zorg’. Hiervoor lijken mij a. een mentaliteitsverandering noodzakelijk en b. een wetswijziging.

Ik doe het volgende voorstel:

Draai de zaak om en ga uit van een ZORGPLICHT voor BEIDE OUDERS (kinderen heb je toch samen? Een kind vraagt toch niet om uiteengaan van zijn ouders, maar heeft behoefte aan beiden?) en maak een kleine wetswijziging:

Voor het Burgerlijk Wetboek:

‘Bij geboorte van een kind krijgen beide biologische ouders van rechtswege het ouderlijk gezag en de plicht tot verzorging van het kind, waarbij iedere ouder voor 50% van de tijd deze op zich neemt, ongeacht de status van de relatie tussen de ouders.’

Voor het Wetboek van Strafrecht:

‘Bij onttrekking van een kind aan de zorgtaak van een ouder staat een straf van (strafmaat) en ontzetting van het ouderlijk gezag’.

Uiteraard dient de strafbaarheid van de valse geboorteakte met ‘vader onbekend’ gehandhaafd te worden! Menig moeder vult vaak klakkeloos in ‘vader onbekend’ en de gemeenteambtenaar maakt valse akte op…ongestraft tot op heden! Het is naar onze mening niet in het belang van een kind dat het van de status van de relatie tussen ouders afhangt in hoeverre dat kind zijn ouders en hun familie mag kennen.

Over een en ander schreef ik een klein stukje, dat meteen ook een eind zou maken aan iedere alimentatiestrijd!

Bovenstaande maakt aan alle gemarchandeer over kinderen een einde: je zal wel uitkijken als ouder als je wangedrag bestraft zou worden met het alleenhoofdig gezag voor de andere ouder!

Het belang van het kind? BEIDE OUDERS!

Zonder helderziend te zijn voorspel ik dat deze wetswijziging of er een van overeenkomstige inhoud, er nooit zal komen om meerdere redenen:

–         Hoeveel geld wordt er verdiend door advocaten, rechters enz.  wegens al die procedures om omgangsregeling/ hoofdverblijf en alimentatie.

–         Vrouwen zullen wel altijd alimentatie blijven eisen.

–         Hoeveel werkgelegenheid is het voor BJZ-medewerkers, pleegzorgwerkers enz.  zo lang men maar door kan gaan met UHP wegens ‘strijd der ouders’?

–         Hoeveel psychiaters, psychologen, leerkrachten speciaal onderwijs hebben nu niet een goede inkomen dank zij de ‘schade door vechtscheiding’ en de daardoor beschadigde kinderen?

–         Er zullen altijd wel bezwaren opgeworpen worden voor de regel dat ouders omwille van hun kinderen binnen redelijke afstand van elkaar moeten blijven wonen na uiteengaan: men kan immers niet iedere paar dagen een kind wegrukken en een kind zou dan nergens vaste vrienden / verenigingen enz. kunnen hebben als ouders meer dan bijvoorbeeld 10 km uit elkaar gaan wonen. Ouders kiezen, zo leert de praktijk, eerder voor een eigen ‘nieuw leven’ vaak afhankelijk van nieuwe relaties. Merkwaardig is dat, toevallig ook op 11-9-2013 een discussiedag was over kinderen in echtscheiding waar kinderen aan het woord kwamen en wat was het meest gehoorde, aldus het jeugdjournaal: ‘ouders in de buurt van elkaar blijven wonen, anders voel jij je als kind nergens thuis….’!

De rol van BJZ

Komt BJZ in beeld bij een ‘vechtscheiding’ dan volgt gewoonweg een aaneenschakeling van gewoonweg amateurisme en uitermate ondeskundig handelen. Voor ik weer allerlei klachten krijg zal ik mij motiveren.

Een ieder weet dat een kind van nature loyaal is aan beide ouders en met beiden een band wil hebben. Dit is bij een ieder bekend, behalve bij de BJZ en RvdK-medewerkers: die zien nog altijd het liefst een der ouders, meestal de vader, volledig uit het leven van kinderen verdwijnen.  Zo is mij een indicatiebesluit bekend uit ca. 1999 van (nu)BJZ- Gelderland over kinderen van toen 15 en 16 jaar met daarin de enige doelstelling van de OTS: ‘Vader uit de geest van de kinderen halen’. Middelen daartoe zijn onder andere moeder valse aangiften tegen vader laten doen en die samen met de gezinsvoogd aan kinderen laten lezen en dan vader bestempelen als ‘crimineel’.  Uiteraard zijn die aangiften zelfs direct geseponeerd, maar dat is nooit aan de kinderen verteld. De (ex-zorg)vader (moeder werkte en reisde de hele wereld rond, vader zorgde 8 jaar volledig voor zijn kinderen) heeft zijn kinderen dan ook al 14 jaar niet meer gezien…..

Het is juist van het grootste belang dat ouders na uiteengaan van hun relatie elkaar als ouder blijven respecteren en hun persoonlijke verschillen buiten hun kinderen laten.

Professioneel:

– Uitgaan van de wetenschap en er alles aan doen om de band met beide ouders te behouden.

– Ouders leren om hun rol elkaar als ouders te blijven respecteren, desnoods door het aanbieden van ouder-na-scheiding cursusen en dergelijke. Hierbij uitgaande van de wetenschap zoals in het proefschrift van dr. J.H.C.  van Schooten ( nov. 1995 /schreef een handelseditie van zijn proefschrift met een ‘handleiding ouderschap na scheiding’)  en het proefschrift van mw. dr. J. Doornenbal  ‘Ouderschap als onderneming’ (16-02-1996).

– Het risico op een  ouder-verstotingssyndroom’ (PAS) bij het depriveren van het contact ouder-kind en ondertussen een kind hersenspoelen dan wel op subtiele wijze (‘over vader wordt niet gesproken’… kind krijgt het beeld dat vader DUS slecht is!) laten weten dat vader in feite niet bestaat of dat je daar beter weg kan blijven, is bij BJZ /RvdK volledig onbekend, ondanks alle publicaties van o.a. prof. R. Gardner.

Gezien het gemiddeld handelen van zowel BJZ als RvdK lijkt het alsof alle wetenschap omtrent kinderen bij BJZ onbekend is.

Amateuristisch:

– De gemakkelijkste weg kiezen en hetzij de omgang met een der ouders te verbieden dan wel het kind beide ouders ontnemen door UHP en dan beide ouders een ‘begeleide omgangsregeling’ van bijvoorbeeld 1 uur per maand onder toezicht.  Waarom dit gewoonweg amateuristisch en zelfs kind beschadigend is: het kind krijgt het beeld van ‘mijn ouders zijn slecht’ en ‘er moet altijd iemand bij mijn ouders zijn, omdat die gevaarlijk voor mij zijn’.  Het kind wordt bovendien ieder normaal gezinsleven of omgang met zowel ouders als de opa’s en oma’s en verdere familie ontnomen.

– Bij conflicten tussen ouders kinderen UHP en dan bewust kinderen vervreemden van ouders middels op adoptie gerichte pleegouders. Hierbij vooral de eerste weken ieder contact met de echte ouders verbieden, zodat het kind ‘hecht aan het pleeggezin .  Dit is bovendien volledig in strijd met de wettelijke opdracht van BJZ in art. BW 1:257 (alles doen om de zorgen weg te nemen die tot de maatregel hebben geleid… het gezin zo snel mogelijk herstellen…)

– Bij de ‘begeleide bezoeken’ van kinderen zorgen sommige BJZ er voor dat ouders het eerst moeten weg gaan: zo krijgen kinderen in ieder geval het idee dat hun ouders hun niet meer willen hebben, want: ‘de ouders gaan toch weg?

– BJZ steunen het gedrag van pleegouders door cadeautjes van ouders te verbieden, alles want van ouders komt wordt weggegooid en vooral geen foto’s van de echte ouders… zo kunnen pleegkinderen ingepeperd met: ‘alles wat van mijn ouders komt is slecht’…’

– Als ouders niet correct met elkaar omgaan een der ouders gewoonweg steunen in het moddergooien en de andere ouder buiten spel zetten.

– Het kind inzetten als wapen van een der ouders door het kind als speelbal te laten gebruiken.

Het is toch jammer dat dhr. Sprokkereef niet een werkelijk beeld gaf over hoe BJZ handelt in ‘vechtscheidingen’: als er nog geen gevecht is, zal BJZ wel zorgen dat het er komt, dit in samenwerking met rechters…

Financiën

BJZ krijgt en forse subsidie voor OTS (ca. 7600 €/kind/jaar voor OTS, nog wat meer voor UHP), pleegzorg krijgt minstens 4000 €/jaar voor de ‘pleegzorg-begeleiding’, pleeggezinnen krijgen ca. 600 €/kind/maand voor de verzorgingskosten, als een kind ‘in huis geplaatst’ wordt in een ‘gezinshuis’ is dat 36000 € per kind per jaar.

Als BJZ ‘professioneel’ zou werken zoals hier boven omschreven, krijgt BJZ daar NIETS voor: ouder-cursusen niets, ouder-begeleiding en al helemaal niets voor een ‘mediation’ om ouders te leren elkaar te respecteren in hun rol als ouder na scheiding….

Hier komt de vraag op: zou het geldelijk belang voor de jeugdzorg-industrie prevaleren boven het welzijn voor kinderen en een gelukkig gezinsleven? Merkwaardig is dat pleegouders alle mogelijke vormen van begeleiding krijgen om kinderen in een pleeggezin te laten ‘ingroeien’ en ouders na UHP geen enkele hulp krijgen om hun kinderen weer thuis te krijgen, dit in tegenstelling tot de wettelijke verplichting voor BJZ in art. BW 1:257 (zie het stukje ‘meer bezuinigen‘  waar het hele artikel is besproken!).

En de echte ouders?  Die moeten maar accepteren en leren ‘ouder op afstand’ te zijn, hetgeen zeggen wil, dat je het normaal moet vinden dat jij je kinderen gewoonweg kwijt bent en de kinderen worden uitgeleverd aan het misbruik en mishandeling die er binnen ‘jeugdzorg’ plaatsvindt.  Zie dit artikel + het rapport Samson, waar de ergste zaken uit weggelaten zijn, ‘omdat anders BJZ er zo slecht van af zou komen’!

O ja, en als er een ouder tot een fatale wanhoopsdaad komt door gewoonweg het ontnemen van zijn kinderen door jeugdzorg/rechters, dan zal BJZ in de pers verklaren dat zij geen mededelingen doen en vooral het beeld willen laten doorkomen in de pers dat de ouders ‘psychisch gestoord’ zijn…. Iedere ouder die zijn kind ooit als wapen tegen zich heeft gehad en jaren zijn kind(eren) niet gezien heeft ‘dank jeugdzorg/rechters’, weet hoe dat gemis ouders SLOOPT, in alle opzichten: psychisch, maatschappelijk , financieel en bovenal als ouder voor je kind(eren)…

(O ja: vaders moeten wel blijven BETALEN, ondanks alle emancipatie!)

Gezien de beperktheid van deze blog stop ik hier even, maar hoop hiermede bijgedragen te hebben tot het ‘Debat over Vechtscheiding’. Er komt o.a. een vervolg in een Zembla rapportage over enkele weken.


Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)

Nico Mul

meldpuntjeugdzorg@gmail.com

Aantal vechtscheidingen explosief gestegen!, wees niet hardleers, wij zijn mediators, geen lijkenpikkers

Aantal vechtscheidingen explosief gestegen

vechtscheiding-1Vrijdag is het De Dag van de Scheiding en in de aanloop daar naar toe, natuurlijk veel aandacht voor dit onderwerp.

Niet voor niets is begin september uitgekozen voor deze dag, want samen met begin januari vormt die eenechtscheidingspiek.

De hoeveelheid echtscheidingen die vechtscheidingen worden, zijn de afgelopen paar jaar dan ook explosief toegenomen.

Dat is goed nieuws voor advocaten en mediators, maar bijzonder slecht nieuws voor de mensen die in een relatiebreuk zitten en niet in de laatste plaats voor hun kinderen…..

Zo blijkt uit onderzoek van Tns Nipo in opdracht van de Vereniging Familierecht Advocaten en Scheidingsmediation (Vfas) onder ruim 1000 advocaat-/-scheidingsmediators.

In de afgelopen 2 jaar was 1 op de 5 scheidingen een zogenoemde vechtscheiding. In vergelijking met cijfers van de Kinderombudsman uit 2013 is dat een stijging van 10% naar 20%.

Vfas en de Kinderombudsman willen daarom dat scheidende ouders eerst verplicht naar een deskundige scheidingsmediator gaan. Met de hulp van die mediator gaan de ex-partners vervolgens op zoek naar oplossingen waar beide partijen tevreden mee zijn. Hierdoor wordt gezamenlijk het conflict opgelost in plaats van een opgelegde oplossing door een rechter.

Als mediation geen goede oplossing blijkt te zijn, en de partijen alsnog een advocaat inschakelen, lukt het volgens de respondenten in 64 procent van de gevallen alsnog om samen afspraken te maken.

Ook een 4-gesprek, met beide partners en hun advocaten, heeft veel effect, 9 op de 10 familierechtadvocaten zegt dat zo’n gesprek belangrijk is in het voorkomen van een vechtscheiding. Een gespecialiseerde advocaat kan volgens 4 op de 10 een vechtscheiding voorkomen.

bron: http://relatie.blog.nl/scheiden-lijden/2015/09/09/aantal-vechtscheidingen-explosief-gestegen

Vakantie voorbij, echtscheiding, depressies, zelfmoorden, Ariane Spier, Joost Zwagerman

Vakantie voorbij, echtscheiding, depressies, zelfmoorden, Ariane Spier, Joost Zwagerman

 

Na vakanties komt er altijd een stortvloed voorbij aan echtscheidingen. Hoe komt dat? Het hele jaar leven veel mensen vaak langs elkaar heen, tijdens de vakantie zijn ze 3 weken bij elkaar en met elkaar. Dan komen ze er uiteindelijk achter dat ze eigenlijk helemaal niet gelukkig zijn met elkaar. Dat is één van de oorzaken van een echtscheiding na de zomervakantie.

Caucasian couple arguing on sofa

Caucasian couple arguing on sofa

 

 

 

 

 

 

Echtscheiding

Men komt er achter dat ze eigenlijk zo niet gelukkig zijn en willen scheiden. Wanneer het stel het niet met elkaar eens is, dat is in 9 van de 10 gevallen zo, dan is de echtscheiding een enorm gevecht. Van beide echtgenoten komen de zgn. adviseurs allemaal om de hoek kijken en die gaan wel even vertellen waar ze allemaal recht op hebben. Dramatische verhalen hebben wij voorbij zien komen! In de meeste gevallen zijn hierin ook de kinderen de speelbal. En daar zitten ze dan in de rechtbank met beide hun eigen advocaat die wel even vertellen wat de rechten en plichten zijn. Na jaren van procederen komt er uiteindelijk een vonnis, één van de partners krijgt dan altijd een enorme dreun te verwerken betreffende de uitspraak. Dit zijn veelal donkere periodes waarin veel mensen geen uitweg meer zien en hun leven zelfs beeindigen. In de meest dramatische gevallen worden de kinderen vermoord, uit wraak voor de ander. “Ik krijg ze niet meer te zien, dan jij ook niet!”

 

Veel mensen draaien na zo’n echtscheiding helemaal door, en zien geen uitweg meer, de hele wereld is tegen hun en ze zijn alles kwijt, er is niets meer, er is alleen maar leegte. Hier een aantal voorbeelden van dramatische moorden na een echtscheiding:

 

Vermoord zijn kinderen, zijn vrouw en pleegt zelfmoord omdat hij de echtscheiding niet kon verwerken:

http://www.vrouwblog.nl/man-vermoord-ex-vrouw-en-dochtertjes-na-echtscheiding/1218/
Vermoord zijn ex, omdat ie financieel werd uitgekleed:

http://www.elsevier.nl/Nederland/nieuws/2014/1/Wat-dreef-ex-man-Claudia-Oskam-tot-gruwelijke-moord-1443682W/

 

Vader vermoord zijn 2 zoons en pleegt zelfmoord na slepende omgangsregeling

http://www.nrc.nl/nieuws/2013/05/19/reconstructie-nrc-veiligheid-ruben-en-julian-al-vier-jaar-in-het-geding/
Vader schiet zoon en dochter dood en pleegt zelfmoord, na vechtscheiding

http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/3898871/2015/03/12/Vader-schoot-gezin-dood-bij-familiedrama-in-Etten-leur.dhtml
Vader vermoord zijn 3 zoons en pleegt zelfmoord na vechtscheidingen

http://www.telegraaf.nl/binnenland/21875751/__Familiedrama_in_Schoonloo__.html
Depressies en echtscheiding

Veelal ontstaan er depressies, ontstaan door de uitzichtloosheid, onbegrip en geen toekomstbeeld, de hoop is weg. Er is leegte bij de depressief. Depressies worden vaak niet begrepen door veel mensen. Hier een goede uitleg wat een depressie is:

 

http://hyperboleandahalf.blogspot.nl/2013/05/depression-part-two.html

 
Deze week werden we ook weer opgeschrikt door zelfmoorden van 2 bekende Nederlanders:

Arianne Spier, gescheiden, relatie gestrand, depressies

http://www.telegraaf.nl/prive/24466784/__Wanhoopsdaad_van_Ariane__.html

 

Joost Zwagerman, gescheiden, “na zijn scheiding kampte hij met depressies…”

 http://www.volkskrant.nl/binnenland/joost-zwagerman-maakt-einde-aan-zijn-leven~a4138283/

 

Beiden waren ook verwikkeld in echtscheidingen, de echte oorzaak weten veel niet. Maar één en ander heeft toch met elkaar te maken. Men verlaat elkaar, gezinnen worden uit elkaar getrokken, discussies ontstaan over de meest eenvoudige zaken, men voelt zich belabberd en depressief, veelal veroorzaakt door jarenlange strijd.

Voorkom bij een echtscheiding strijd, zie het samen eerst rustig te bespreken, lukt dit niet samen. Neem dan een mediator in de hand, die kan u begeleiden naar een vredige oplossing te voorkoming van strijd en een dramatische afloop. Samen lossen we het op.

 

 

 

“Goede hulp had me depressie en scheiding kunnen besparen”

Goedele Devroy: “Goede hulp had me depressie en scheiding kunnen besparen”

Door redactie
7/09/15 – 15u53  Bron: De Standaard Weekblad
© Photonews.

Goedele Devroy (47) gaat deze week opnieuw als Wetstraatjournaliste aan de slag voor ‘Het Journaal’. Devroy was enkele maanden buiten strijd na een zware burn-out en praat nu openhartig over de reden van die helse periode.

In De Standaard Weekblad vertelt Devroy dat haar burn-out er niet enkel kwam door haar drukke job, maar ook door de zorg voor haar zwaar gehandicapte 17-jarige zoon. De eerste tekenen begonnen twee jaar geleden al. “Ik was altijd moe, ook als ik tien uur geslapen had. Plots kreeg ik tinnitus, een hoge pieptoon, in beide oren. Slapen ging niet meer, ik werd gek van het gepiep.” Na vijf infusen cortisonen en geen beterschap, werd duidelijk dat de tinnitus door de stress van de combinatie van haar job als Wetstraatjournalist en de zorg voor haar zwaar gehandicapte zoon kwam.

“Erger dan Down”
Tijdens de zwangerschap en ook na de geboorte van Quinten waren alle tests goed, maar dat veranderde snel. “Quinten kon niet eten, verloor gewicht, ontwikkelde zich niet, zijn nek was slap en hij huilde continu. Niet gewoon huilen, maar gillen, schreeuwen. Hij had pijn. Pas vijf maanden later, na een volledig DNA-onderzoek, was er een diagnose: een chromosomale afwijking die uniek is. Een klein stukje van chromosoom 11 heeft Quinten drie keer. Er is bij mijn weten, geen enkel ander kind als hij. ‘Is het iets als Down’, vroeg ik de arts. ‘Nee, neen. Dit is veel erger. Down is niets mevrouw”, vertelde die.”

Gebrek aan hulp
De journaliste nam negen maanden rust, maar fulltime werken zit er nog niet in omdat haar lichaam nog niet mee wil. Devroy is nog steeds erg moe en moet het rustig aan doen. Ze kaart meteen ook het gebrek aan hulp aan. “We kregen geen psychologische begeleiding, geen bijstand in de zoektocht naar de juiste zorg. Je hebt hulp nodig als je zulk nieuws krijgt, in de eerste plaats om die vreselijke klap te verwerken. Met de diagnose begint het pas. Goede hulp had mij in de jaren die volgden misschien een depressie en een echtscheiding bespaard.”

Altijd bedelen
De lange wachtlijsten en het opvangtekort zijn erg zwaar voor Devroy en heel wat mensen die zich in dezelfde situatie als de journaliste bevinden. “Het is overduidelijk dat de beperkingen van Quinten nooit zullen veranderen, en toch moet ik elk jaar weer naar dokters voor bewijzen, attesten, multidisciplinaire verslagen. Wij hebben beslist niet langer op de overheid te wachten. Quinten wordt almaar groter, en de zorg voor hem steeds zwaarder.” Devroy is daarom samen met een groep ouders begonnen aan de bouw van een huis voor hun kinderen waar de zorg meer dan gewoon aanvaardbaar is en waar genoeg personeel is om meer te doen dan hen gewoon in leven te houden. “De bouw is begonnen, maar of het project slaagt, hangt af van het budget dat we in de toekomst van de overheid voor onze kinderen zullen krijgen. En zelfs als dat meevalt: het zal nooit voldoende zijn voor alle extra’s. Voor kinesisten, individuele therapie, personeel dat met de kinderen gaat wandelen of zwemmen. We zullen sowieso vrijwilligers nodig hebben, en giften, veel giften. Wie een gehandicapt kind heeft, moet bedelen, altijd en overal.”

bron: http://www.hln.be/hln/nl/944/Celebrities/article/detail/2447791/2015/09/07/Goedele-Devroy-Goede-hulp-had-me-depressie-en-scheiding-kunnen-besparen.dhtml

 

Trouwen en of scheiden weet waar je aan begint!

Weet waar je aan begint

Weet waar je aan begint (PDF)

Wie huwelijkse voorwaarden verlangt, wordt nog altijd een beetje scheef aangekeken. Maar een huwelijk dat goed is uitonderhandeld vóór de gang naar het stadhuis heeft een betere kans van slagen, zo stelt een groep pionierende juristen.

 

Mediation voordat je gaat trouwen of samenwonen? Het lijkt wel de omgekeerde wereld. Onderhandelen over de (financiële) gevolgen van een relatiebreuk nog voordat het jawoord is uitgesproken, gaat de meeste Nederlanders te ver. Driekwart van de stellen kiest daarom voor de standaardoptie gemeenschap van goederen, waarin alles — maar dan ook álles, inclusief studie- en andere schulden daterend uit de voor­huwelijkse periode, erfenissen en schenkingen — wordt gedeeld.

Huwelijkse voorwaarden lijken nog altijd voorbehouden aan een handjevol ondernemers en degenen die al een huwelijk hebben zien stranden — een op de drie verbintenissen. Geen wonder dat er inmiddels een wetsvoorstel ligt dat de gemeenschap moet beperken tot wat er daadwerkelijk door de partners tijdens het huwelijk wordt opgebouwd, exclusief giften en erfenissen.

Maar ook dat biedt geen oplossing voor het feit dat aanstaande huwelijkspartners vaak niet goed voor ogen hebben waar zij voor kiezen en wat hun te wachten staat, mocht het mislopen. ‘Wanneer je trouwt, zeg je “ja” tegen een heleboel regels die misschien niet je eigen regels zijn en die je niet kent’, zegt Denise Kentie, advocaat en (scheidings)mediator. ‘Echtelieden lopen het risico terecht te komen in een scenario dat ze niet willen. Terwijl het recht heel flexibel is en voldoende ruimte biedt. Er is bijna geen bindend recht in Nederland.’

Negatieve associaties

Kentie is bestuurslid van de Stichting Prenups (www.prenups.nl) die ijvert voor de totstandkoming van huwelijkse voorwaarden en samenlevingscontracten via mediationtechnieken. De kerntaak is om de negatieve associaties die kleven aan het opstellen van huwelijkse voorwaarden om te zetten in een breed gedeeld besef dat een huwelijkscontract juist kan dienen om de basis te leggen voor een duurzame relatie.

‘De vrouw zei letterlijk: “Als jij mij ooit verlaat, word ik een bitch”. Daarom moeten we nu regelen dat wij altijd gezamenlijk de zorg voor de kinderen dragen’

Denise Kentie, advocaat en mediator

‘Toen de man zei dat hij dat vreemd vond en onromantisch, maakte zij woedend meteen een eind aan het gesprek’

Fred Schonewille, legal family mediator

‘De eerlijkheid schuurt. Het kan best kwetsend zijn, hoe je qua geld tegenover elkaar staat’

Julia Veldkamp, advocaat en mediator

‘De naam Prenups is afgeleid van het Engelse “prenuptial agreement”, legt vicevoorzitter van de stichting Fred Schonewille uit. Hij is ‘legal family mediator’ te Amsterdam. ‘Het klinkt vriendelijker dan “huwelijkse voorwaarden” en wat wij doen gaat ook veel verder. Het gaat niet om voorwaarden, maar om een heus contract dat de partners in goed overleg overeen zijn gekomen. Nu worden huwelijkse voorwaarden veelal gezien als een soort verzekerings­polis voor als het misgaat. Als huwelijksmediators vragen wij mensen om niet alleen na te denken over hoe de boedel moet worden verdeeld in het geval van een breuk, maar ook over hoe zij hun relatie vorm willen geven. Wat moet er bijvoorbeeld gebeuren als er kinderen komen? Gaat een van de partners minder werken of juist allebei? Hoe ver willen de aanstaande partners gaan in het ondersteunen van elkaars loopbaan? En wat zou er dan tegenover moeten staan? Op voorhand stilstaan bij dergelijke kwesties kan juist relatiebestendigend werken.’

Vooralsnog loopt het echter nog geen storm bij de pioniers van prenups. Julia Veldkamp kan zich daar wel iets bij voorstellen. Naar eigen zeggen is zij een ‘doorgewinterde echtscheidingsadvocate’ die gefascineerd is geraakt door wat er allemaal onuitgesproken blijft bij het aangaan van een huwelijk en de weerzin bij mensen om het huwelijk als een juridisch contract te zien. ‘Het idee van het huwelijk als een contract druist kennelijk in tegen ons waardensysteem’, zegt zij. ‘Het staat haaks op onze gevoelens en wat wij willen uitdrukken door te trouwen. En daardoor worden dingen vaak niet benoemd die later een grote rol kunnen gaan spelen.’

Sprookje

Vaak gaat de notaris daar onbewust in mee, constateert Veldkamp. ‘Soms lijkt er bijna een pact om het sprookje niet te verstoren.’ Volgens Kentie komt dit doordat notarissen veelal de juridische opties als uitgangspunt nemen in plaats van het persoonlijk verhaal. ‘Als belangenbehartiger bij een scheiding zie je dan dat zelfs bij huwelijkse voorwaarden de gemaakte afspraken voor meerdere uitleg vatbaar zijn, met alle gevolgen van dien voor het in goede harmonie afwikkelen van de wederzijdse verplichtingen.’

Maar, benadrukken de twee, dat geldt niet voor alle notarissen. Zo maakt notaris Hélène van den Boom ook deel uit van het stichtingsbestuur. Ook zij is voorstander van een uitgebreide uiteenzetting van wat de aanstaanden echt willen en wat zij van elkaar verwachten.

Aan de mediator de taak om het verhaal centraal te stellen. ‘De mediator luistert aandachtig, stelt vragen, maakt concreet wat vaag is en legt de verschillende opties voor’, zegt Louis Zonnenberg, advocaat, rechter, docent en tevens voorzitter van de Stichting Prenups. ‘Daarbij geeft hij geen adviezen, maar hij verduidelijkt en reikt inhoud aan, waardoor de partners goed geïnformeerd kunnen kiezen.’

Een mediator snapt hoe lastig het is om sommige onderwerpen bespreekbaar te maken. Voor wie op het punt staat om te trouwen, zal het moeilijk zijn om ervoor uit te komen dat je van mening bent dat je toekomstige echtgeno(o)t(e) geen recht heeft op een deel van de onderneming die je met moeite hebt opgebouwd. Of dat je de erfenis van je ouders die aangewend is om jullie huis te kopen, terug wilt zien als jullie onverhoopt zouden scheiden. ‘Dat soort zaken op tafel krijgen vergt wel de nodige fijngevoeligheid van de mediator’, zegt Zonnenberg, die een tiental huwelijks­mediations heeft begeleid.

De eerlijkheid schuurt, beaamt Veldkamp. Zo biechtte een vriendin die zij had doorverwezen later op dat zij ‘helse weken’ had meegemaakt voorafgaand aan haar huwelijk. ‘Het kan best kwetsend zijn hoe je qua geld tegenover elkaar staat.’

Maar, vult Kentie aan, het leidt tot waardevolle inzichten. ‘Zo kwamen een vrouw en haar man overeen dat de kinderen nooit mochten lijden onder een scheiding, …wat er ook aan vooraf was gegaan. De vrouw zei letterlijk “Als jij mij ooit verlaat, word ik een bitch. Daarom moeten we nu ­regelen dat wij altijd gezamenlijk de zorg …voor de kinderen dragen.”’

Ook Schonewille heeft een voorbeeld uit de praktijk. Hij bemiddelde voor een ondernemer die voor de tweede keer trouwde. Zijn toekomstige vrouw wilde een minimumvergoeding in de huwelijkse voorwaarden laten opnemen als tegemoetkoming voor de zorg voor zijn zoon uit het eerste huwelijk. ‘Toen de man zei dat hij dat vreemd vond en onromantisch, maakte zij woedend meteen een eind aan het gesprek’, vertelt hij. ‘Gelukkig kwamen ze een week later terug en toen bleek dat de escalatie van het vorige gesprek was te herleiden tot ervaringen uit hun eerste huwelijken. Zo had de financiële afhankelijkheid van de vrouw tijdens haar eerste huwelijk ertoe geleid dat zij zich niet gelijkwaardig had gevoeld, terwijl de man opnieuw de druk voelde die hij had ervaren tijdens zijn eerste huwelijk als hoofdverantwoordelijke voor het inkomen. Beiden wilden uiteindelijk hetzelfde: een huwelijk op basis van gelijkwaardigheid.’

Wat dat precies voor hen inhield, werd vervolgens uitgewerkt en juridisch vastgelegd in de huwelijkse voorwaarden. ‘Achteraf waren ze heel blij met de confronterende vragen die ik had gesteld’, aldus Schonewille. ‘Zodoende is besproken wat besproken moest worden, iets wat waarschijnlijk niet was gebeurd als de gebruikelijke ­notariële aanpak was gevolgd.’

Intentie

Maar aanstaande partners moeten beseffen dat niet alles in afspraken is te vangen, zegt Zonnenberg. ‘Het gaat niet zozeer om de letter als wel om de geest. Niet alles is te voorzien en dus is niet alles op voorhand te regelen. Wat telt, is het verhaal, de overkoepelende afspraken en de intentie. En dat wordt bij Prenups verwoord in een intentieverklaring op basis van de verslagen van de gehouden gesprekken, die als zogeheten “considerans” bij de huwelijkse voorwaarden wordt gevoegd. Door het verhaal in gewonemensentaal erbij te geven, kan er nooit onduidelijkheid ontstaan over wat er precies werd bedoeld.’

Die considerans en de afspraken die eruit voortvloeien, gaan naar de notaris die vervolgens de huwelijkse voorwaarden opmaakt. Sommige rechtsmediators maken zelf de voorwaarden op en laten ze slechts bij de notaris passeren. Wanneer de voorwaarden worden gedeponeerd bij de rechtbank, wordt de considerans weggelaten. Zonnenberg: ‘Voor buitenstaanders zijn alleen de voorwaarden relevant. Hoe die tot stand zijn gekomen, gaat alleen de partners aan. Ik raad hun dan ook aan regelmatig stil te staan bij de gemaakte afspraken — worden die nog steeds nagekomen? Kloppen die nog? Als je alles van tevoren hebt uitgesproken, kun je gaande de rit elkaar erop aanspreken. Dat komt de relatie ten goede.’

(Foto: Kato Tan voor Het Financieele Dagblad)

‘We zochten een richtlijn voor detoekomst’

Wie Elisabeth Tettelaar en Rutger Sandkuyl

Wat Programmamanager bij een marketingbureau,respectievelijk arts in opleiding tot specialist

Waar Amsterdam

‘Het stond al vast dat wij huwelijkse voorwaardenwilden’, vertelt Elisabeth Tettelaar (28), dieafgelopen juni is getrouwd met Rutger Sandkuyl(32). ‘Dat is omdat Rutger arts in opleiding is en weniet weten hoe het ­beroep van medisch ­specialist zich in de toekomst gaat ontwikkelen. Het kan zijn dat hij zich straks moet inkopen in een maatschap, en dan is het handig om dat buiten het gezamenlijk bezit te houden.’

Maar wat zij verder zouden kunnen afspreken wist geen van beiden. Elisabeth: ‘Het ging er vooral om ons goed te laten voorlichten. De notaris legt je een lijstje met opties voor, maar we wilden juist weten wat dat concreet allemaal voor ons zou betekenen. We hebben op dit moment weinig spullen van materiële waarde, dus er valt ook weinig te verdelen. We zochten een richtlijn voor de toekomst. Wel hechtte ik eraan dat bepaalde persoonlijke bezittingen — familie­juwelen — altijd van mij zullen blijven.’

In een drie uur durend gesprek met de in familierecht gespecialiseerde ­advocaat en mediator ­Denise Kentie kwamen vervolgens allerlei onderwerpen ter tafel. ‘We hebben het gehad over onze loopbanen, over eventuele kinderen en welke verwachtingen we hadden over en weer. Gelukkig wilden wij vrijwel hetzelfde.’

Die relationele aspecten zijn wel opgenomen in het gespreksverslag, maar uiteindelijk is alleen de financiële uitwerking opgenomen in de ‘prenup’-overeenkomst. Zo zijn de aanstaande echtelieden overeengekomen dat zakelijke belangen buiten de gezamenlijke boedel blijven en dat in het geval van een scheiding eventuele erfenissen het bezit blijven van degene aan wie is ­nagelaten. Verder wordt alles gelijkelijk verdeeld, ook wanneer een van de partners minder gaat werken omdat er kinderen komen.

Alimentatie bij een onverhoopte scheiding is afgesproken volgens de huidige wetgeving. Kregen zij een ongemakkelijk gevoel bij het concreet uitspreken van hun financiële eisen over en weer?

‘Nee’, reageert Rutger, ‘we hadden immers al besloten tot huwelijkse voorwaarden.’ Ook hun omgeving keek niet op van hun gang naar de mediator, zegt Elisabeth. ‘Iedereen vond het wel leuk eigenlijk, ook omdat zij wilden weten wat er precies te kiezen valt.’

(Foto: Kato Tan voor Het Financieele Dagblad)

‘Het gaat goed, juist omdat alles goedbesproken is’

Wie Anne Zonnenberg en Frans Beem

Wat Advocaat, resp. Senior Specialistkredietverlening bij ING

Waar Vught

Anne Zonnenberg en Frans Beem, nu vijf jaar getrouwd, waren destijds proef­personen voor de nieuwe prenups-aanpak. De 36-­jarige Anne is ­namelijk dochter van prenups-­pionier Louis Zonnenberg, en zelf ook advocaat ­gespecialiseerd in familierecht in Best. Toen haar ­vader het samen­wonende stel ­benaderde voor de pilot, zag zij het nut er wel van in.

‘Via mijn werk zag ik hoe het mis kan lopen, en hoe mensen als ze in een hoek staan minder bereid zijn om te kijken naar het belang van de ander’, zegt zij.

‘Maar ook sprak ons aan dat je voor het huwelijk stilstaat bij de uitgangspunten en inzichten op basis waarvan je je huwelijk wilt gaan inrichten’, vult Frans (40) aan. ‘Voor ons stond bijvoorbeeld vast dat we ieder de mogelijkheid ­zouden hebben onze carrières te ontplooien. Anne wist toen al dat zij op een gegeven moment een eigen bedrijf wilde beginnen. En we wisten dat, mochten we kinderen krijgen, we een gelijkwaardige rol in de ­opvoeding wilden ­vervullen.’

Het gesprek — dat in het kader van de pilot met een stuk of zes advocaten en notarissen gedurende een hele dag werd gevoerd — was ‘heel open en eerlijk’, herinnert Frans zich. ‘Ik vond dat ik geen informatieachterstand had ten opzichte van Anne; je praat geleidelijk naar de juiste vragen toe.’

Weten zij nog wat zij destijds hebben afgesproken en maken zij — conform advies — de balans wel eens op? Frans: ‘We staan één keer per jaar stil bij de financiële kant van ons huwelijk als we belastingaangifte doen. Dan bespreken we ook de financiële gevolgen van de dingen die zijn veranderd en of dat in de pas loopt met wat we toen hebben afgesproken. Dat lukt aardig. Inmiddels is het bedrijf van Anne er en hebben wij twee kinderen en combineren wij de ­zaken zoals wij het destijds voor ogen hadden.’

‘Wij hebben destijds geen verrekenbeding afgesproken, maar wel dat we zouden streven naar een gelijkwaardige investering in ons huwelijk, zowel wat betreft tijd als geld’, zegt Anne. ‘Partner­alimentatie in het geval dat we uit ­elkaar gaan, vonden wij niet nodig; wel gezamen­lijke zorg voor de kinderen. Maar natuurlijk kan dat ­anders liggen voor stellen die hun leven samen op een andere of ­traditionelere manier ­willen inrichten.’

Het prenups-gesprek was heel verhelderend, vinden de twee. ‘Wij hadden natuurlijk wel een mening, maar niet tot in alle finesses’, vertelt Frans. ‘De juiste vragen en de gevolgen werden er bij ons uit getrokken; we hadden een stevig vergelijk toen wij daar weggingen.’

Anne: ‘Het heeft absoluut meerwaarde. Een van de redenen waarom het bij ons goed gaat, is volgens mij juist omdat we alles uitvoerig vooraf hebben besproken.’

Advocaten verliezen meer werk door mediation

Advocaten verliezen meer werk door mediation

Mensen zien de voordelen van mediation en stappen daardoor steeds vaker samen naar een mediator. Bijvoorbeeld bij echtscheidingen is het ideaal om samen de scheiding te regelen, vooral met kinderen blijft men altijd aan elkaar verbonden. dan is een gezamenlijke oplossing wel zo fijn. Ook is mediation vele malen voordeliger en voorkomt het depressiviteit, stress en uiteindelijk vechtscheidingen.

Ook het bedrijfsleven en andere landen zien de kracht van mediation. In Texas werden na de orkaan Rita 48.000 geschillen tussen verzekeraars en verzekerden “ge-mediate’ waarvan 85% zo tot een oplossing kwam! Zo`n 4000 voor het merendeel beursgenoteerde ondernemingen (waaronder ook belangrijke Europese spelers als Akzo en Philips) tekenden in de VS een “pledge” (de Corporate Policy Statement on Alternatives to Litigation©) dat zij geschillen met andere bedrijven, die de pledge onderschrijven eerst via mediation zullen proberen op te lossen. (zie www.cpradr.org)

In Engeland is verwijzing door de rechter naar een mediator in transport- en verzekeringszaken inmiddels gebruikelijk geworden en komt het merendeel van de zaken aldus tot een oplossing en hebben en success rate van meer dan 80%!

Ook het Nederlandse bedrijfsleven prefereert de pragmatische en snelle oplossingen die mediation biedt steeds vaker boven het voeren van procedures, en huren hierdoor ook steeds vaker een Quickmediator in.

Mijn succes als mediator bij Quickmediator

Mijn succes als mediator bij Quickmediator

Quick Mediator - Petra de Rijk

 

 

 

Petra de Rijk, Quickmediator: Ik ben 3 jaar geleden gestart als mediator bij Quickmediator en daar heb ik nog geen dag spijt van gehad. Mijn achtergrond is juridisch en dat kan vaak van pas komen. Het leuke van mediation is dat je mensen ook echt kan helpen en ook veel geld kan besparen. Indien ze gaan procederen loopt het in de tien duizenden, dat kan bij ons niet gebeuren. Mensen lossen het samen op en ik begeleid hen daarbij als Quickmediator.

Aanvragen Ik maak gebruik van alle marketing tools van Quickmediator, ik koop leads van de leadgenerators, ik doe google adwords en ik krijg nu veel via de website omdat ik al 3 jaar bezig ben. Men verteld mijn service door. snel accuraat en voordelig zo kan ik mijzelf als Quickmediator wel noemen. Gemiddeld heb ik 25-30 aanvragen per maand, die bel ik allemaal en maak dan direct aan afsrpaak. Dat heb ik wel geleerd, ook vinden klanten het fijn dat je eerst kosteloos even langs komt voor een kennismakeingsgesprek. Weten ze gelijk of we een klik hebben.

Aanbeveling Ik kan het dus iedereen aanbevelen om te starten als franchisenemer bij quickmediator. Het belangrijkst is dat je affiniteit hebt met de problemen en conflicten van een ander, je moet niet partijdig zijn en in de schoenen van beide partijen kunnen staan.

Bel of mail me gerust als je meer wilt weten: 0681 39 39 39 petra@quickmediator.nl

https://quickmediator.nl/mediators/petra-de-rijk/

Werving en selectie franchisenemers Nederland:

Quickmediator Nederland

Franchisegever Nederland

Wilbert J. Klaver

Franchisegever

Ampérestraat 11 b

1817 DE Alkmaar

085-130 3910

06-206 93 117

nederland@quickmediator.nl

 

Mediation was beter geweest, Kees en Martine!

Een triest verhaal, ouders vechten om de kinderen. Vader en moeder hadden dit voor de kinderen samen moeten regelen. De kinderen zijn nu de dupe van deze actie van zowel vader en moeder!

Rechter oordeelt: Martine raakt kinderen definitief kwijt

Gefrustreerd is ze. Martine Nipshagen uit Amstelveen is al een tijd lang verwikkeld in een juridische strijd om de kinderen met haar in Amerika wonende ex-man. Woensdag kreeg ze van de Nederlandse rechter te horen dat ze haar kinderen nu definitief kwijt is.

,,Waar zijn nu die volksvertegenwoordigers? Waarom komen ze niet op voor Nederlandse kinderen?” De boosheid is duidelijk te horen in de stem van Martine. Woensdag kreeg ze te horen dat de Nederlandse rechter akkoord is gegaan met het vonnis uit Amerika. Dat betekent dat haar ex-man nu de volledige voogdij krijgt over Nina (8) en Tom (10) en dat Martine ze slechts vijf weken per jaar mag komen opzoeken.

Juridisch gezien kan Martine nog in cassatie gaan en vervolgens naar het Europese hof stappen. Vrienden en familie hebben haar tot nu toe steeds gesteund door middel van een crowdfundingspagina, die in ieder geval het benodigde geld bijeen zou kunnen brengen voor een laatste gang naar de rechter. Krijgt ze daar opnieuw ongelijk, dan eindigt daarmee het traject van rechtszaken.

Getouwtrek
Het begon allemaal in 2009, toen Martine met haar toenmalige echtgenoot Kees Polderman naar Amerika vertrok om te proberen hun huwelijk te redden. Na twee jaar strandde het huwelijk alsnog en begon het juridische getouwtrek. Hoewel Martine met haar ex overeenkwam dat ze beiden tijd met de kinderen mochten doorbrengen, spande hij diverse rechtszaken aan om toch de volledige voogdij te krijgen. Dat lijkt hem nu na een lange reeks rechtszaken te zijn gelukt.

Vonnis of niet, Martine weigert zich er bij neer te leggen. ,,Mijn moeders meisjesnaam is Krijger, ik zal toch wel wat van dat bloed hebben meegekregen”, grapt ze. En dus zoekt ze nu naar andere manieren om haar situatie aan de kaak te stellen. Martine: ,,Ik kan heel hard gaan zitten huilen in een hoekje, maar dan gebeurt er niets. Sommigen zouden er misschien een einde aan maken of in het klooster gaan, maar ik ben een vechter. Ik wil uitzoeken wat er politiek gezien nog kan.”

Stabiel
Gesteund door haar naasten, maar ook onbekenden die zich haar verhaal aantrekken blijft Martine voorlopig verder strijden en zoeken naar een oplossing. ,,Let’s face it: dit is niet goed voor de kinderen. Ik wil ze gewoon een stabiele, liefdevolle toekomst bieden. Wanneer komt er nu eindelijk gerechtigheid?”

bron: http://www.bd.nl/algemeen/vrouw/rechter-oordeelt-martine-raakt-kinderen-definitief-kwijt-1.5208487

 

Mediation in strafrecht voorkomt recidiveren van de daders

Mediation in strafrecht voorkomt recidiveren van de daders

egypt-prison

Daders met wie is bemiddeld, recidiveren significant minder dan daders die in het reguliere strafrechtelijke afdoeningstraject zijn terechtgekomen. Bovendien is het goedkoper en zorgt voor face to face contact tussen dader en slachtoffer, dat positieve effecten heeft.

De Universiteit Maastricht heeft in samenwerking met de Universiteit Twente en het ministerie van Justitie onderzoek verricht naar mediation in het strafrecht. Bemiddeling in strafzaken staat inmiddels ook op de Nederlandse politieke agenda. De komende jaren zal waarschijnlijk overal in Nederland (verder) gewerkt worden met mediation in het strafrecht. Van bemiddeling in strafzaken wordt onder meer verwacht dat het beter tegemoetkomt aan de behoeften en wensen van slachtoffers, dat het goedkoper is én dat het efficiënter werkt in termen van recidivereductie dan het klassieke strafrecht.

Goedkeuring van het slachtoffer

De Limburgse strafrechtelijke bemiddelingspraktijk vindt plaats op het niveau van het Openbaar Ministerie. De praktijk bestaat uit directe bemiddeling zoals face to face contact tussen dader en slachtoffer onder begeleiding van de mediator. Maar ook indirecte bemiddeling dat kan zowel schriftelijk contact zijn of contact waarbij de mediator letterlijk tussen beide partijen heen en weer pendelt en semi-bemiddeling  zoals contact tussen dader en officier van justitie met goedkeuring van het slachtoffer dat zelf niet aan de bemiddeling wil deelnemen.

Gekeken is naar alle circa 1300 bemiddelingstrajecten tussen 2000 en 2010. Uit het onderzoek volgt dat circa 70% van de gestarte bemiddelingstrajecten succesvol is, dat wil zeggen: wordt afgesloten met een overeenkomst tussen partijen. In zo’n overeenkomst kunnen afspraken worden gemaakt over herstelwerkzaamheden, schadevergoeding, donaties aan een goed doel, therapie voor de dader etc.

Significant minder recidive

Uit het onderzoek blijkt dat daders met wie is bemiddeld, significant minder recidiveren dan de daders in de controlegroep. De controlegroep bestaat uit daders die volgens het Openbaar Ministerie wel in aanmerking kwamen voor bemiddeling, maar met wie uiteindelijk geen bemiddeling heeft plaatsgehad, omdat dader en of slachtoffer niet aan de bemiddeling wensten deel te nemen.

Het onderzoek toont bovendien aan dat de verschillen in recidive niet kunnen worden verklaard door mogelijke verschillen in sekse, leeftijd, geboorteland, delictstype, -verleden, veroordelingsdichtheid en het jaar van afdoening van de strafzaak tussen de groepen.

Uit het onderzoek blijkt geen verschil in recidive tussen directe en indirecte bemiddeling – wat op basis van buitenlands onderzoek wel verwacht werd. Semi-bemiddeling laat niet per se een ongunstiger recidivebeeld zien dan directe of indirecte bemiddeling. Semi-bemiddeling lijkt een meerwaarde te hebben ten opzichte van de controlegroep, waarin geen enkele bemiddeling plaatsvindt.

Voorspellingsmodel

In het onderzoek is ook gebruikgemaakt van cijfers uit een recidive-voorspellingsmodel van de Recidivemonitor van het WODC. Dit model kan voor elke dader in een Nederlandse strafzaak een betrouwbare, voorspelde kans op recidive binnen vier jaar produceren op basis van een aantal statische kenmerken, waaronder sekse, leeftijd, geboorteland, delictstype en delictsverleden.

Na vergelijking is gebleken dat de voorspelde recidivekansen in elke groep significant hoger zijn dan de daadwerkelijke recidivepercentages. Het verschil tussen de voorspelde en de werkelijke recidive is ook significant groter in de drie bemiddelingsgroepen dan in de controlegroep.

De resultaten van dit onderzoek lijken te suggereren dat de vastgestelde recidiveverschillen verband houden met het al dan niet plaatsvinden van bemiddeling. Daarmee is echter nog niet zeker dat die bemiddeling ook de oorzaak is van de verlaagde recidivekans. Mogelijk bestaan tussen de bemiddelingsgroepen nog andere verschillen, waarover de onderzoekers geen informatie hadden.

Zogenaamde ondergrens

Dit onderzoek brengt de onderzoekers wel een stap dichter bij de bevestiging dat bemiddeling een gunstige invloed kan hebben op de recidive van deelnemende daders. De zogenaamde ‘ondergrens’ dat bemiddeling in strafzaken niet tot méér recidive mag leiden dan het reguliere strafrecht waarin geen bemiddeling plaatsvindt, is in ieder geval niet in gevaar gebracht.

Jacques Claessen, eerste auteur van het NJB artikel, is optimistisch: “Alle reden dus om in Nederland door te gaan met deze humane en waarschijnlijk ook in termen van recidivevoorkoming efficiënte wijze van conflictoplossing. Immers, wat in Limburg werkt, zal ook in de rest van Nederland kunnen werken.”

bron: http://www.scienceguide.nl/201509/mediation-in-strafrecht-werkt.aspx

Bedreiging ex-partners komt veel voor. Politie moet bij aangifte mediator aanwijzen.

Bedreiging ex-partners komt veel voor.

bedreiging

 

 

 

 

 

 

Politie moet bij aangifte mediator aanwijzen.

Wij hebben het al eerder gezegd. “Mediation was beter geweest! “

Maar dan zijn we te recht voor z’n  raap, te extreem en het komt vaak te dichtbij alle ellende van vechtende partners. Zodra wij er iets van melden of wat van zeggen, dan noemt men ons “lijkenpikkers”. Helaas is dit wel de keiharde waarheid. En telkens zie je dit soort geweldadige acties weer. In dit soort zaken valt er nog heel wat te doen. Zodra iemand aangifte bij de politie doet, voor bijvoorbeeld bedreiging, zou de politie direct een mediator moeten inschakelen om de zaak samen op te lossen.

Men praat niet meer met elkaar en ze krijgen wraak gevoelens, verlatingsangst, en vereenzaming. Men draait door. Indien er op tijd mediation was geweest in dit soort zaken met partijen dan los je 9 van de 10 zaken op.

Dit soort extreme gevallen zijn heel goed op te lossen met mediation. Men moet partijen op tijd bij elkaar aan tafel zetten.

Stuk Elsevier:

Jaarlijks registreert de politie 21.000 gevallen van bedreiging en geweld tegen ex-partners. Maar het blijkt vaak moeilijk om aangifte te doen. En van de stalkers die worden veroordeeld, recidiveert ruim de helft.

Met gemengde gevoelens volgt Marie (35; de naam is gefingeerd) de berichtgeving rond de moord op verpleegkundige Linda van der Giesen uit Zevenbergen, die begin augustus op de parkeerplaats van het TweeStedenziekenhuis in Waalwijk werd doodgeschoten, vermoedelijk door haar ex.

Ook de ex van Marie valt haar al een paar maanden lastig. Het laatste berichtje ontving ze een dag na de moord op Van der Giesen. Marie: ‘Hij vroeg me hoe ik vermoord wilde worden. Tot dan hield hij het bij verwensingen of scheldpartijen, dit was de eerste concrete bedreiging.’

Marie kreeg iets met hem toen ze 18 was, hij was een paar jaar ouder. ‘Geestelijk was hij niet bepaald stabiel. Hij loog over de kleinste dingen. Daarom heb ik er snel een punt achter gezet.’ Zeventien jaar lang hadden ze geen contact, Marie is al jaren getrouwd. Maar een paar maanden geleden kwamen de eerste sms’jes binnen.

‘Hij lijkt te kicken op het sturen van idiote berichtjes. Ik heb geen idee waarom hij ermee is begonnen. Misschien dat zijn relatie is uitgegaan? Hij kent alleen mijn woonplaats, niet mijn adres, maar ik zal nu niet zo snel alleen met de hond in het bos gaan wandelen. Ik negeer hem, maar het heeft wel degelijk invloed.’

Stalking

De politie registreert jaarlijks ruim 95.000 incidenten van geweld in de huiselijke sfeer, waaronder ook bedreiging valt. In 22 procent van de gevallen ging het om bedreiging, belaging, en om seksueel, lichamelijk of psychisch geweld tegen een
ex-partner. Dat komt neer op ruim 21.000 gemelde incidenten.

Vaak betreft het zaken die vallen onder de noemer ‘belaging’ – ook wel bekend als ‘stalking’ – waar­bij slachtoffers structureel en langdurig worden lastiggevallen. Soms gaat het om rondhangen bij het huis of het werk van de ex-partner, in andere gevallen worden ex-partners (en soms ook hun nieuwe partner en familieleden) bestookt met e-mails en sms’jes vol bedreigingen en verwensingen. Cijfers uit onderzoeken lopen uiteen, maar ongeveer een kwart tot eenderde van de stalkers gaat vroeg of laat over tot gewelddadig gedrag of zelfs moord.

Cijfers uit 2012, de meest recente die de politie heeft, laten zien dat van de ruim 95.000 geregistreerde incidenten van huiselijk geweld in het merendeel van de gevallen zowel het slachtoffer (64,4 procent) als de dader (61,5 procent) een autochtone Nederlander is.

Naast gewelddadig gedrag kunnen ex-partners hun voormalige geliefde hinderlijk in de gaten houden en volgen

Jaarlijks leiden zo’n 25.000 registraties tot een aangifte en in ruim 8.500 gevallen stelt de politie een onderzoek in. In haar laatste rapport Kijk… dan zie je het! Huiselijk geweld geteld en verdiept (2013) laat de politie weten dat zij vaak wel melding maakt bij de hulpverlening, ook wanneer er geen aangifte wordt opgenomen.

Maar is dat genoeg? Het heeft niet verhinderd dat in Nederland jaarlijks gemiddeld 35 mensen door hun ex-partner worden gedood. De politie kreeg forse kritiek na de moord op 10 augustus op verpleegkundige Linda van der Giesen (28) in Waalwijk. Van der Giesen had eind juli aangifte gedaan van bedreiging door haar ex en een week later gemeld dat ze had gehoord dat hij een vuurwapen had aangeschaft.

De politie deed echter geen huiszoeking. Ook Raja Draaisma (34), die op 22 juni in Hoofddorp werd doodgeschoten door haar ex-vriend, had bij de politie haar zorgen geuit over intimidaties door haar ex Ferry de G. Hij had een wapenvergunning, maar de politie besloot na een bezoek aan De G. het wapen niet in te nemen.

Huwelijksdwang

Shirin Musa (38) herkent de situaties van Van der Giesen en Draaisma. Musa is directeur van Femmes for Freedom, een organisatie die huwelijksdwang en huwelijkse gevangenschap bestrijdt. ‘Voor ik Femmes for Freedom opzette, werkte ik bij de Technische Universiteit Delft. Daar werd ik op een keer door de afdeling maatschappelijk werk gebeld met de vraag of een door haar man mishandelde collega bij mij mocht onderduiken. Ik heb haar in huis genomen en haar aangemoedigd aangifte te doen. Dat ging gelukkig vrij eenvoudig, want ze was bont en blauw.’

Musa’s collega ging na de aangifte een gesprek met haar man aan in het bos, om het uit te praten. Hij probeerde haar te wurgen, maar dankzij een voorbijganger wist ze te ontkomen. Opnieuw deed ze aangifte, wat leidde tot een taakstraf. Musa: ‘De rechter koos ervoor geen gevangenisstraf te geven om de ex-man te helpen zijn baan te behouden; hij werkte ook op de universiteit, als promovendus.’

De vrouw vroeg een scheiding aan, maar kwam haar ex noodgedwongen elke  dag op haar werk tegen waar hij dreigende taal uitsloeg. Hij intimideerde inmiddels ook haar collega’s – onder wie Musa – en zei tegen vrienden dat hij een pistool had gekocht en hetzelfde wilde doen als de Noorse massamoordenaar Anders Breivik.

Musa: ‘We zijn wederom naar de politie gegaan, maar de agente zei alleen: “Dit is van horen zeggen, we gaan niet op geruchten af.” En dat terwijl mijn collega eerder onder het bloed aangifte had gedaan en haar ex nota bene al was veroordeeld voor geweldpleging!

‘Ik merk ook bij Femmes for Freedom dat het niet vanzelfsprekend is dat je aangifte kunt doen. In sommige gevallen moet ik er wetgeving en Kamerstukken bij slepen voor er serieus naar een slachtoffer wordt geluisterd. Dat is om woedend van te worden, want het duurt vaak al heel lang voordat vrouwen überhaupt naar de politie durven gaan.’

Een greep uit de vonnissen

Augustus 2014
Een 48-jarige Schiedammer moet voorkomen wegens bedreiging van zijn ex-partner, en het bekrassen van haar woning. Hij krijgt een werkstraf van 80 uur opgelegd, waarvan 30 uur voorwaardelijk.
Oktober 2014
Een man wordt door de rechtbank tot 3,5 jaar cel veroordeeld voor het insteken op zijn ex­-vriendin, in het bijzijn van haar ouders. Hij maakt steekbewegingen naar haar borst, maar raakt uiteindelijk alleen haar been.
December 2014
De Brabantse rechtbank veroordeelt een man tot vier maanden cel voor het bedreigen van zijn ex-partner. De rechter laat meewegen dat de verdachte al eerder gevangenisstraf heeft gehad voor bedreiging en geweldsmisdrijven, en dat hij ook al eerder voor bedreiging van zijn ex-partner is veroordeeld.
Februari 2015
Een al voor stalking veroordeelde verdachte uit Friesland komt eind 2013 vrij en zet direct daarna zijn praktijken voort. Niet alleen bedreigt hij twee exen, ook iedereen die hen helpt moet het ontgelden, waaronder een schoonzus, een notariskantoor, advocaten, Bureau Jeugdzorg, de GGZ en een huisartsenpost. De rechtbank veroordeelde de man tot 220 dagen cel en tbs.
Een 41-jarige man uit Zwolle krijgt een voorwaardelijke celstraf van zes maanden voor het stalken van zijn ex-vriendin, hun zoon en haar nieuwe vriend. De rechtbank legde een voorwaardelijke celstraf op, omdat ze niet wil dat verdachte ook nog eens zijn baan verliest, ‘zijn enige houvast op dit moment’.
Mei 2015
Een man uit Purmerend wordt tot zes maanden cel veroordeeld wegens stalking en bedreiging van zijn ex en een politieagent.

Serieus

Met de melding van het wapenbezit werd weinig gedaan. Uiteindelijk besloten Musa en haar collega het bestuur van de universiteit aan te schrijven. Waar de universiteit de bedreigingen aanvankelijk afdeed als een ‘privékwestie’, kregen ze alsnog voor elkaar dat de ex-man werd ontslagen. Omdat hij een arbeidsmigrant was, moest hij ook het land verlaten.

Volgens de politie is het lastig om in te schatten hoe serieus een melding is, zeker wanneer ex-partners in een vechtscheiding zijn beland en ze bij ruzie over en weer de politie bellen. Gerrit van de Kamp, voorzitter van politievakbond ACP, gaf onlangs op een persconferentie aan dat de politie te kampen heeft met te weinig personeel. ‘We hebben 40 procent meer werk dan mankracht.’ Bovendien is “van horen zeggen” vaak niet genoeg aanleiding om bijvoorbeeld huiszoeking te doen.

De zaak Van der Giesen zorgt er in elk geval voor dat de politie tijdelijk extra alert is. Zo twitterde advocaat Peter Schouten op 18 augustus: ‘Ik kan u vertellen dat de politie opeens buitengewoon zorgvuldig reageert als je als advocaat belt over actie voor een stalkingslachtoffer.’

Recidivisten

Maar al wordt er aangifte gedaan en zelfs al wordt de ex-partner veroordeeld, dan wil dat nog niet altijd zeggen dat de ellende voorbij is. Advocaten die stalkers bijstaan, benadrukken dat hun cliënten vaak al genoeg schrikken van verhoor, aangifte, taakstraf of voorwaardelijke gevangenisstraf. Uit onderzoek van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) blijkt echter dat meer dan de helft van de stalkers binnen enkele jaren na het vonnis recidiveert.

Van de stalkers die al een strafblad hebben, recidiveert zelfs 81 procent. Marijke Malsch, onderzoeker bij het NSCR, schreef na de moord op Van der Giesen: ‘Er is een kleine groep stalkers die door vrijwel geen enkele maatregel is tegen te houden. Deze groep kan gevaarlijk worden. Vaak lijden deze mensen aan psychische stoornissen. Gevangenisstraf vormt geen definitieve oplossing, dit is mogelijk alleen een voorbereiding op een nieuwe stalkingsperiode.’

Bovendien is het, wanneer er kinderen in het spel zijn, soms lastig om de stalkende ex-partner echt op afstand te houden. Jurist Jolanda van den Brink (38) deed in 2012 onderzoek naar de rol van partnergeweld bij omgang en gezag na de echtscheiding.

‘Wanneer niet onomstotelijk vaststaat dat er sprake is van geweld tijdens of na een relatie, zijn familierechters al gauw geneigd het gedrag van de ex-partner terzijde te schuiven. Ze zien het als een relatieconflict, een probleem uit het verleden, of ze houden in hun achterhoofd dat vrouwen in de strijd om de voogdij misschien een valse aangifte doen.

‘In vrijwel alle gevallen krijgen de ouders een gedeelde voogdij op basis van een 50/50-schema. Alleen wanneer er echt een enorm politiedossier ligt of de Raad voor de Kinderbescherming anders adviseert, wordt de voogdij aan één ouder toegewezen.’

Scheiding

Sinds 2009 is de Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding in werking getreden. Daarbij staat het principe voorop dat een kind na de echtscheiding contact heeft met beide ouders. Het is niet duidelijk of deze nieuwe regeling heeft geleid tot een toename van geweld en bedreiging door ex-partners. Er worden wel meer gevallen geregistreerd, maar volgens de politie komt dit doordat het registratiesysteem is verbeterd.

Volgens Van den Brink leidt de nieuwe wet ertoe dat moeders die door hun ex-partner worden geterroriseerd, niet definitief met hem kunnen breken. ‘Het idee is dat je kinderen het contact met hun vader niet mag onthouden, ook al liggen beide ouders met elkaar overhoop. Maar er is te weinig kennis van daderprofielen. Vooral hoogopgeleide ex-mannen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis kunnen zich in de rechtbank goed presenteren. Intussen proberen ze hun machtspositie via de kinderen in stand te houden.’

Van den Brink pleit in dergelijke gevallen voor een zogeheten gecombineerde zitting, waarbij een in zowel familie- als strafrecht gespecialiseerde rechter de zaak beoordeelt. ‘Dan hoeft een vrouw ook maar één keer haar verhaal te doen. Bovendien zou het goed zijn wanneer rechters meer voorlopige omgangsregelingen toekennen, om eerst eens te zien hoe het gaat.’

Bedreiging

Ook Musa pleit voor een andere aanpak van (ex-)partnergeweld. ‘In de Verenigde Staten heb je het Family Justice Centre. Daar kun je aangifte doen, een advocaat krijgen, met maatschappelijk werk in contact komen en met hulporganisaties spreken. Dan hoef je maar één keer je verhaal te doen.

‘In Nederland meldt de politie mishandeling vaak aan de wijkagent, die erover gaat vergaderen, en vervolgens wordt een slachtoffer van het kastje naar de muur gestuurd. Of een vrouw wordt in een opvanghuis ondergebracht en krijgt een uitkering, terwijl je juist wil dat ze economisch zelfstandig kan zijn en haar baan kan behouden. Maar er moeten blijkbaar eerst doden vallen, voor wij er als samenleving over gaan nadenken hoe we dit kunnen voorkomen.’

Volgens Musa is het vooral een kwestie van tijdgebrek bij de politie, al vindt ze wel dat elke aangifte moet worden opgenomen en onderzocht. ‘Je hoeft slachtoffers niet direct te geloven. Beboet desnoods valse aangiftes, maar neem ze wel serieus.’

Marie verzamelt de berichten van haar ex en heeft er melding van gemaakt bij de politie. Aangifte doen kon ze nog niet, want beledigingen en opmerkingen als ‘ik weet waar je woont’ en ‘ik kom je opzoeken’ tellen formeel niet als bedreiging.

‘Ik heb aan de politie gevraagd of ze vaker meldingen over hem hebben gekregen, maar daar mogen ze niks over zeggen. Zijn laatste sms’je was wel een dreigement, maar ik ben bang dat het voor de politie allemaal net niet heftig genoeg is. Dan kan ik beter afwachten of het verder escaleert. Ik wil er zeker van zijn dat ik genoeg bewijs tegen hem heb.’

Vermoord door (ex-)partner

Ruwweg eenvijfde van alle moorden betreft partnerdodingen, zo blijkt uit het doorlopende Elsevier-onderzoek naar moord en doodslag sinds 1992. Dat percentage is al jaren stabiel. Gemiddeld gaat het om 35 zaken per jaar. De helft van zowel daders als slachtoffers is tussen de 26 en 40 jaar. Iets meer dan een kwart is tussen de 41 en 65 jaar. Met de toenemende vergrijzing ligt het voor de hand dat het aantal partnerdodingen zal dalen. Die trend sluit aan bij de dalende moordcijfers van de laatste jaren.
Anders dan bij liquidatie is een partnerdoding doorgaans simpel op te lossen. Ruim driekwart van deze misdrijven gebeurt in de woning van het slachtoffer. De verdachte kan vaak ter plaatse worden aangehouden of meldt zich zelf. In 85 procent van de gevallen is de dader een man.
Bij partnerdodingen is er vaak een overdaad aan bewijs, zeker als er een geschiedenis is van huiselijk geweld en stalking. In 42 procent van de gevallen is een mes gebruikt en in 24 procent een vuurwapen. Eenvijfde van de slachtoffers is gewurgd.
Het gebeurt geregeld dat de dader zelfmoord pleegt. Vaak meteen na het misdrijf, soms in de gevangenis. In het geval van familiemoorden – een combinatie van partner- en kinderdoding – pleegt de dader meestal zelfmoord.
Van de slachtoffers is gemiddeld  60 procent autochtoon. Op grond van hun aandeel in de totale bevolking zou dat 77,5 procent moeten zijn. Van de daders is gemiddeld 54 procent autochtoon. Allochtonen zijn dus oververtegenwoordigd als dader én slachtoffer.

Elsevier nummer 35, 29 augustus 2015

Bedreiging ex-partners komt veel voor, aangifte is lastig

Nikki Sterkenburg

Nikki Sterkenburg (1984) is sinds september 2013 redacteur op de redactie Nederland van Elsevier.

bron: http://www.elsevier.nl/Nederland/achtergrond/2015/8/Bedreiging-ex-partners-komt-veel-voor-aangifte-is-lastig-2676573W/

© Copyright - Quick mediator